pasko, panahong masaya ang sambayanan. panahong galak ang asa mukha ng bawat bata at matanda. panahong nagbibigayan, nag papatawaran at nagkakasiyahan. nagkakasamasama, nagkakausap-usap ang mga nagkaroong ng hidwaanm ang pamilya ay nagsasama sama. ito ang paskong kristyano.
pasko, mag sabit ka ng parol, krismas layt at lagyan ng palamuti ang mga bagay bagay, exchange gift at mumunting krismas party. kahit ang mga iglesya ay ginagawa ito, hindi man ang lahat, para maki sama sa pestibidad na nabanggit. ngunit wala silang rason kelangang ipaliwanag kung sakaing palipasin ang nila ang araw na ito.
sana ay iglesya na lang ako tuwing pasko, kung saan ay obligasyon at hindi tradisyon ang umiiral sa pag tatayo ng krismas tri, kung saan ang bati sayo ay walang dumarating ng kusang loob. kung saan ay pagapakitang tao lamang ang pakikipag bati at pagtapos ng pasko ay nililimot man ang hidwaan ay nililimot narin ang nakaraang pinagsamahan.
pasko. lilipas din ito, ngunit, kahit anong pagiwas ay wala kang magagwa kundi daanan rin ito.
asan na ang tunay na diwa ng pasko? naniniwala man ako sa DIYOS at isang deboto ng relihiyon ko, sa ngayon, sa akin, ito ay isang araw lamang na ordinaryo.
