noong bata pa ako ay hindi ako takot sa karayumwhen i was young i was never afraid of neddles
sa katunayan ay mahilig pa akong matusok ng karayun at natutuwa ako sa pag agos ng dugo, nilalasahan ko pa
as a matter of fact i really enjoyed pricking myself with needles and seeing blog rush out gives me satisfaction, i even taste it
pero ngayon ay hindi ko na alam. takot na ako sa dugo
but now i dont know. im afraid of blood
hindi ko alam pero ang sakit ng siringilya sa pag tusok sa aking balat ay sadyang nakakapangilabot. takot na ako sa dugo
i dont know but the pricking of the syringe in my skin gives me the chills, it really gives me doosebumps
ngayon iba na, ngayon masakit ang dating nag bibigay aliw sakin sa kadahilanang hindi ko alam
now its different, what ever was the pleasure of before gives me pain now
hindi ko na ninanais na muli pang matusukan ng siringilya dahil masakit, dahil kahit papaano ay ayoko na makita ang dugo ko. pero...
now i no oonger like to be injected with a syringe because it hurts, because somehow i dont like to see my own blood. but...
kung ang sakit na nadarama ko ay sumusentro sa puso ko ay mas pipiliin ko pa ang siringilya.
if the pain im feeling centers my heart, i rather choose to syringe.
ang hirap pahabain. bat kasi napagtripan kong gawin pang tagalog at english
that was hard. i dont know why i have to do this in two language.
